Vαn der Grααf Generαtor

Και με πήγανε στη συναυλία τους και άκουσα αλλα δυστυχώς είδα.
Εγώ στα 30κάτι μου όπως ήταν και αναμενόμενο κατέβαζα το μέσο όρο ηλικίας. Η πλάκα ήταν οι φανς. Μου θυμίζανε να έχουν βγει από stαr wαrs cοnference. Πολύ? γέλιο. Ασπρομάλληδες με κοτσίδες και μακριά βαν ντερ γκρααφ μαύρα μακώ.

Η συναυλία μου φάνηκε καταθλιπτική. Πρώτη φορά βλέπω σε συναυλία ροκ κόσμο να τον παίρνει ο ύπνος. Και όχι γιατί η μουσική ήταν ψώφια. Αλλά τι να σου κάνουν οι παππούδες που είχαν μαζευτεί. Τι αντοχή να έχουν, ρίχνανε έναν υπνάκο μερικά λεπτα για να επιστρέψουν μπακ του μέμορυ λέϊν δριμύτεροι.

Οπτικά το θέαμα ήταν για κλάμματα. Κάτι γερόντια να χτυπιούνται. Όταν έκλεινες τα μάτια όμως ο ήχος, η φωνή, η μουσική, όλα πολύ δυνατά. Μπλινκ-μπλινκ όμως και σε έπιανε κατάθλιψη.

Ο χώρος, το bαrbican, είναι λίγο ξενέρωτο για ροκ συναυλία. Ο κόσμος περίμενε να σιωπήσει και η τελευταία νότα του κάθε κομματιού για να χειροκροτήσει, όπως θα έκανε αν άκουγε Adès και Gubaidulina.

Στο τέλος της συναυλίας μου έφυγε η άσχημη αίσθηση και τελικά έμεινα με θετικές εντυπώσεις. Ενας λόγος ότι επιτέλους το μαρτύριο των ματιών πέρασε. Αλλά βλέπωντας στο δρόμο τον κόσμο να επιστρέφει, βλέπωντας κυριούληδες στα 45, 50, και 60 τους, άλλοι με ροκ εμφάνιση, άλλοι κατευθείαν απο τη δουλειά με τη γραβάτα και το κουστούμι τους και όλοι με λαμπερά μάτια κατενθουσιασμένοι με έκανε να τους χάιρομαι. Και να συγκρίνω τι καλύτερα που είναι εδώ με νέους 50αρηδες παρά στην ελλάδα με γέρους 30άρηδες, και τον κόσμο των -άντα και -ήντα να την βρίσκει πια μονο με τσιφτετέλια και λαικούρες.

Καλά τα λέει ο μακ για τη γενιά του. Δυστυχώς το 90% των παλιών ροκάδων τώρα πετάει γαρδένιες στις πίστες.

Αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας δεν μπορούσα να μην σκέφτομαι τον Σαββό/
Αnderson
...γέρος για ροκ, νέος για θάνατο...

Το παρών μη-μπλογκ αυτοκαταστρέφεται. Από εδώ και πέρα μπακ του ρηάλιτυ στο νέο κανονικό πια μπλογκ.