η Olga
Πριν μερικά χρόνια γνώρισα την Olga σε ένα πάρτυ στη Νέα Υόρκη. Ρωσίδα. Μια κοπέλα πανέμορφη, φρέσκια, κεφάτη, ανέμελη. Χόρευε ασταμάτητα. Δεν είχε έννοιες, δε την ένοιαζε τίποτα. παρα μόνο οι απολαύσεις. Της στιγμής. Το ποτό της, κάνας μπάφος, ένα καλό πήδημα, και χορός. πολύ χορός. από πάρτυ σε πάρτυ σε club σε άλλα πάρτυ σε κρεβάτια γκόμενων. δε την ένοιαζε κανείς, δεν είχε ανησυχίες, φόβους, φιλοδοξίες, προγραμματισμούς. όλα επιφανειακά και στιγμιαία. ευτυχισμένη? σίγουρα απελευθερωμένη.
Σε λίγους δικούς της είχε εμπιστευτεί την ιστορία της. Κάποια χρόνια πριν ζούσε μια ζωή πιο συμβατική. Αγωνιούσε, είχε όνειρα, σχέδια. Φόβους. Τον μεγαλύτερο τον έζησε. Σκοτώθηκε ο 6-χρονος γιος της. Και έπαψε πια να περιμένει, να φοβάται, να ελπίζει. Δε την αγκίζει πια τίποτα. Αλλά και κανένας. Λέει απελευθερώθηκε. Από τα ανθρώπινα, τα απλά. Δυστυχώς.
Σε λίγους δικούς της είχε εμπιστευτεί την ιστορία της. Κάποια χρόνια πριν ζούσε μια ζωή πιο συμβατική. Αγωνιούσε, είχε όνειρα, σχέδια. Φόβους. Τον μεγαλύτερο τον έζησε. Σκοτώθηκε ο 6-χρονος γιος της. Και έπαψε πια να περιμένει, να φοβάται, να ελπίζει. Δε την αγκίζει πια τίποτα. Αλλά και κανένας. Λέει απελευθερώθηκε. Από τα ανθρώπινα, τα απλά. Δυστυχώς.
posted by το τσογλάνι at 7:22 μ.μ.
2 Comments:
Είναι τόσο μα τόσο δύσκολο να είσαι ένα φυσιολογικός εργαζόμενος άνθρωπος.
Οι μικρές έγνοιες της καθημερινότητας είναι που σε γαμούν λίγο-λίγο, πόντο-πόντο.
Ειδικά αν είσαι και ευαίσθητος, πρέπει να είσαι μέγιστος ισορροπιστής, σχεδόν μάγος.
Αν δε, γίνεις και γονιός...καληνύχτα.
Δε το συζητάω να χάσεις και το παιδί σου.
Οπότε, μην την κατηγορείς.
Δεν ξέρουμε τι θα κάναμε στη θέση της.
Δε την κατηγορώ καθόλου. Πιστεύω κι εγώ κάπως έτσι θα αντιδρούσα.
Απλά ήθελα να πώ 2-3 πράγματα. Καταρχήν ότι πολλές φορές αλλιώς εμφανίζεται κάποιος (ανέμελος κλπ) και απλά κρύβει τις πληγές του. Και ότι η Όλγα να σου πω με έκανε να κατανοήσω τα λόγια του Καζαντζάκη που έχουν καταλήξει να είναι κλισέ.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home